Obserwacja dzikich zwierząt – jak się do tego zabrać?

 

Zacznijmy od ostrzeżenia – nie będzie Wam łatwo „ustrzelić” prawdziwie dzikiego zwierza („śmietnikowy” dzik się nie liczy). Dlaczego? Odpowiedź jest prosta. Taki zwierz jest dość płochliwy i czujny. Ponadto często prowadzi nocny tryb życia. Jeśli więc chcemy, by nasze łowy nie okazały się daremne, udajmy się w miejsce odludne. Nie powinniśmy oczywiście wybierać go na chybił trafił, ot tak, mając nadzieję, że a nóż coś się napatoczy. To nie jest rozsądna strategia.

 

 

Nim wyruszymy, zbadajmy sprawę, poczytajmy i popytajmy. Powinny nas zainteresować nie tylko legowiska i szlaki zwierzaków, ale też ich zwyczaje. A gdy uda się nam namierzyć jakieś żerowisko, rykowisko, czy choćby ustronny paśnik, zaczajmy się tam ze sprzętem (kluczowe okażą się tu m.in. lornetki) i uzbroimy się w cierpliwość.

 

A propos lornetek – podobny sprzęt znajdziecie na combat.pl. Warto zajrzeć, rozejrzeć się, pomyśleć.

 

Pamiętajmy, że ssaki mają często doskonały węch, więc tkwienie w bezruchu niczego nam nie gwarantuje. Musimy uciec się do nieco bardziej wyrafinowanych metod – poczynając od klasycznego podchodzenia pod wiatr, poprzez wspinanie się na ambonę, obserwację zza wzniesienia, aż po używanie rozmaitych preparatów zapachowych. Wyciszmy też aparat i koniecznie wyłączmy lampę błyskową.

 

 

I w tym wypadku musimy zacząć od teorii. Przestudiujmy więc atlasy i encyklopedię zapoznając się z wyglądem, trybem życia i zachowaniami zwierząt na które „polujemy”. Jeśli interesuje nas konkretny gatunek, sięgnijmy po szczegółowe informacje na jego temat. Taka teoretyczna „rozgrzewka” pozwoli zrozumieć i lepiej „poczuć” przyrodę.

 

A teraz czas na zajęcia praktyczne. W przeciwieństwie do zwierząt bytujących gdzieś w matecznikach i leśnych odludziach, wiele ptasich gatunków żyje tuż obok nas, w parkach, sadach, miejskich klombach. Ich obserwowanie i fotografowanie nie nastręcza wielkich trudności. Znają one człowieka, przywykły też do miejskiego zgiełku i nie są tak płochliwe, jak „dzicy” pobratymcy. Polowanie na nie będzie od nas jednak wymagać odrobiny cierpliwości. Dodatkowe kroki, różne maskujące stroje i ostrożne podchody, są zbędne i raczej zaszkodzą, niż pomogą.

 

Rzeczy mają się zupełnie inaczej, gdy na „polowanie” wybierzemy się w wyżej wspomnianą dzicz. Tu wszelkie skradanki i zabawa w maskowanie są nieodzowne. Ptaki, podglądane w naturalnym środowisku, mają świetny wzrok. Są też bardzo płochliwe. Wystarczy jeden nieopatrzny krok, trzask łamanej gałęzi lub szelest jesiennych liści, by czmychnęły, łopocząc skrzydłami.

 

Ciekawą taktyką, stosowaną przez wielu profesjonalnych podglądaczy, jest zbudowanie niewielkiego, wtapiającego się w otoczenie stanowiska. Taka kryjówka z mchu i paproci to doskonały punkt obserwacyjny, w którym możemy cierpliwie czekać, aż „cel” pojawi się w naszym zasięgu. Tworząc taki punkt możemy wykorzystać siatki maskujące, odpowiednio pomalowane płyty pilśniowe, płótno lub podobne materiały. Oraz, rzecz jasna, okoliczną roślinność.

 

I to by było na tyle. Jeśli interesujecie się obserwacją dzikich zwierząt, ale nie macie odpowiedniego sprzętu, wejdźcie na combat.pl i zapoznajcie się z ofertą sklepu. Może znajdziecie tam coś dla siebie. Wszystkie lornetki dostępne w sklepie internetowym znajdziecie tutaj: https://www.combat.pl/optyka/lornetki.html